مرا اگر بپرسی می گویم عشق والاترین موهبت هستی است به جان بی مقدار ما ولیکن در طالع کسی به وصال می نشیند و در اقبال کسی دیگر به فراق یار...
من که می گفتم عشق زندگی می بخشد نمی دانستم گاه عشق زندگی را تماما از انسان می گیرد که زندگی بی
عشق پرنده ای بی بال است و کجا اندیشه پرواز به ناکجاآباد
به بی بالی اش بگنجد یا اگر هم بگنجد کجا یارای رفتن دارد؟؟؟
نظرات شما عزیزان: