زن مترادف است با بهانه...
بهانه هایش بی دلیل نیست...عاشقانه هایی است در پوششی از لحن کودک بازیگوش درونش...تا نیازهایش را برایت بازگو کند و تندیس غرورش پابرجا بماندو
سرما بهانه است دلش دستهایت را میخواهد...ترس از تاریکی بهانه است د...لش امنیت وجودت را میخواهد...این بالش سفته خوابم نمیبره یعنی هوس کردم سرم را روی سینه ی تو بگذارم!!
این بهونه های عاشقانه فقط یک ترجمه دارد...دوستت دارد و به وجودت محتاج است...
دوست داشتن زن را باید از بهانه های وقت و بیوقتش از لوس شدن های بی دلیلش فهمید!!!
نظرات شما عزیزان: