دیری نیست که شبکه های اجتماعی شروع به کار کرده اند. در واقع این شبکه ها حدود 15 سال پیش شروع به فعالیت کردند و پس از گذشت 5 سال با افتتاح شبکه اینترنت داخل کشور، در ایران نیز محبوب شدند. که یکی از محبوبترین آنها در ابتدا شبکه Orkut بود و پس از آن Room های Yahoo messenger و نیز پس از آن Yahoo 360 ...
طی این مدت افراد زیادی از این بستر استفاده کرده اند و دوستان و آشنایانی برای خود انتخاب کرده اند. خیلی ها کارشان به ازدواج کشیده، خیلی ها دوستهای بسیار خوبی پیدا کرده اند و ....
به صورت خوش بینانه اگر به این قضیه بنگریم همه اشخاص حقیقت را در این محیط بیان کرده و سعی بر این دارند که صادقانه پیش روند. در این حالت این شبکه اجتماعی نیز مانند اجتماع عمل کرده و حتی باعث بهبود در روابط و شکستن فاصله های جغرافیایی می شود. روابط بازتر و آزادانه تر شده، اشخاص دایره انتخاب بیشتری داشته و می توانند با جزئیات هم آشنا شوند و دهها مزیت دیگر را نیز می توان برای آن برشمرد.
اما فراموش نکنیم این حالت یک حالت خوش بینانه است. بهتر است به حقیقت موضوع بپردازیم. در هر جامعه ای افرادی هستند که به دلایل خاص روانی تمایل به نمایش اطلاعات اصلی خود ندارند. معمولاً این قشر افراد شامل افرادی هستند که کاری را می خواهند انجام دهند و می خواهند پنهان از چشم دیگران بمانند و یا در آرزوی این هستند که شخصیتی با یک مشخصات خیالی داشته باشند. این افراد از نظر اجتماعی دارای رتبه و جایگاهی اکثراً منزوی بوده و سعی بر این دارند در محیط مجازی خود را بزرگ و قدرتمند جلوه دهند و یا اینکه از جایگاه اجتماعی و یا خانوادگی خود راضی نبوده و سعی بر این دارند که به طور پنهانی به ارضای خلأ های خود بپردازند.
با وجود همه گیر شدن شبکه های اجتماعی مجازی این دسته از افراد استقبال گرمی از این شبکه ها کرده و حتی حاضر به پرداخت پول برای داشتن اکانت در این شبکه ها هستند. این دسته از افراد شخصیت های کاملاً مجازی بر اساس آرزوهای خود تشکیل داده و شروع به ایجاد ارتباط به دیگر افراد آن جامعه می کنند. این افراد با گذشت زمان جایگاهی خیالی برای خود در آن جامعه پیدا کرده و کم کم از جامعه واقعی و حقیقی دور می شوند. تمام زندگی این دسته از افراد به جامعه مجازی رفته و سعی بر این دارند که تمامی نیازهای خود را از طریق این جوامع به دست آورند.
در مقابل این اشخاص افرادی هستند که همانند این اشخاص بوده و پس از مدتی متوجه می شوند که هم خود و هم طرف مقابلشان، هر دو، دروغگوهایی بزرگ بوده و قطع ارتباط می کنند. دسته ای دیگر افرادی هستند معمولاً کم سن و سال که صادقانه به این شبکه ها آمده اند و در دام این افراد سودجو قرار می گیرند. نتیجه این روابط ، بازیچه قرار داده شدن عده ای از افراد جامعه و ایجاد نوعی شکست احساسی در بعضی از افراد است چرا که افراد سود جو معمولاً به وادی احساسات و عواطف شخص مقابل وارد شده و وی را مورد سوء استفاده قرار می دهند.
گاهی افرادی برای کسب درآمدهای غیر قانونی به این شبکه ها رفته و خود را به جای جنس مونث زده و با تبلیغات جنسی افرادی را مورد کلاهبرداری قرار داده و پس از مدت زمان کمی به پول هنگفتی دست پیدا می کنند. گاهی افرادی هستند که خودشان نیز مونث بوده و با تبلیغات جنسی اقدام به کلاهبرداری در مجامع مجازی می کنند.
نمونه این افراد را می توان در مجامع اجتماعی دید که معمولاً معامله های خود را به وسیله شارژ ایرانسل یا همراه اول انجام می دهند.
جامعه شناسان از همان ابتدا از وجود این ناهنجاریها در محیط و شبکه های مجازی هشدار دادند اما هیچ یک از این شبکه ها به هشدارهای جامعه شناسان و روانشناسان توجهی نکرده و در پی کسب و کار و سود کلان خود بوده اند.
مدیران شبکه های اجتماعی می بایست خود را در مقابل این معضل مسئول دانسته و در بعضی از موارد از سودجویی ها و طمع های خود دست کشیده و سعی بر این داشته باشند که محیطی امن و سالم برای کاربران خود ایجاد نمایند.
جدا از این مسئله افراد جامعه نیز می بایست کمی با فرهنگ جوامع مجازی آشنا شده و سعی کنند تا هنجار هایی که در جامعه واقعی رعایت می کنند را در جوامع مجازی نیز رعایت کرده و پس از آن به اصلاح دوستان و نسلهای بعدی بپردازند.
و باید در خاطر داشته باشیم که: ابتدا می بایست از خودمان شروع کنیم.
بالاتر ازعشق